Trabzonspor yönetimi teknik direktör belirleme konusundaki başarısını ne mutlu ki transferde gösteremedi (!). Ünal Karaman ile yok yere yolların ayrılması, şampiyonluk havasındaki takımın Hüseyin Çimşir’e emanet edilmesi, sezonun Eddie Newton ile tamamlanması ilginç bir tercihler silsilesi idi. Kaçan şampiyonluk bu hengameden sebepti belki de... Başkan Ahmet Ağaoğlu’na ‘hoca egosu’ nedeniyle kızanlardan olarak takım kurgusu konusundaki tutumunu alkışlamak boynumun borcu. ‘Gelirin kadar harca’ düsturunu Trabzon’a yerleştirdi, ‘Ederini bulan gider’ dedi; iyi ki de yaptı. İlk senesinde 17 milyon Euro’ya Yusuf Yazıcı’yı sattı. Şimdi de bonservisi başkasında olan bir oyuncudan, 375 bin Euro’ya gelen Sörloth’tan yaklaşık 11 milyon Euro kasaya koyacak Ağaoğlu. Kendisi diyor ama biz de tekrarlayalım; böyle bir şeyin emsali gerçekten yok.
Trabzonspor için asıl başarı ise detayda saklı. Yusuf’tan gelen para, 16 milyon Euro’luk takım bütçesinden fazlaydı. Sörloth’un payı ise bu seneki takımı hemen hemen karşılıyor. Bordo-mavililer, bu mali disipline bir de lig şampiyonluğu eklerse işte o zaman suyun akışı tamamen değişir. Bunun için taraftar kadar yönetimin de sabrı gerekiyor. Başarı bir süreç işidir. Rakiplerinin üçte biri bütçeye sahipken başarı, bugünden yarına kalıcı bir operasyonla gelir.
Trabzonspor, yeni transferleri ve hocasıyla, planlı hareket edenlerin de kazanabileceğini gösterme misyonuna sahip. Umarım bu kez yoldan dönmezler.
