Cehennemi yaşayan ülke!
Kaldırın kafanızı, etrafınıza bakın lütfen... Saklandığınız, sindiğiniz kuytulardan, kendi kendinizi kuşattığınız “dehşet çemberinden”, adeta gönüllü girdiğiniz “korku tünelinden” çıkıp nerelere doğru götürüldüğünüzü görün... O müthiş özdeyişi anımsayın:
-Korkunun ecele faydası yok!..
Bu ülkede yaşayan insanlar; küçücük, tuzu kuru bir azınlık dışında kendi cehennemini yaşıyor, üstelik cehennem ateşi giderek harlanıyor, aşılması güç, olanaksız bir duvar oluşturuyor her birimizin çevresinde!..
İşçisi, memuru, emeklisi, akademisyeni, öğrencisi, iş insanı, gazetecisi hatta siyasetçisi dahi kendi meşrebine göre bu cehennemden payını alıyor...
Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, içine hapsolduğumuz cehennemi olanca çıplaklığı ile gözler önüne serdi. İktidarın emrinde olan bir kurum bile ülke insanının nasıl bir zavallılık içinde kıvrandığını gözlerden saklayamadı!.. Önce oranlara bakalım:
-Toplumun en zengin yüzde 20’sinin toplam yıllık gelirden aldığı pay yüzde 46.5, en yoksul yüzde 20’lik kesimin aldığı pay ise yüzde 6.2!..
Bu ne demek? Şu demek: Zenginlerin geliri, yoksulların gelirini yaklaşık 8’e katlamış durumda!.. Haa, en zengin yüzde 20’nin de katmanları var tabii; üst dilimlere çıkıldıkça, yoksulları 18’e, 28’e hatta sonsuza katlayanlar da mevcut haliyle!..
Araştırmaya göre toplumun yüzde 15’i, yani 12 milyon kişi yoksulluk sınırının altında yaşıyor... Ben bu orana da kuşkuyla yaklaşıyorum. Adam gibi sendikaların raporlarında bir de açlık sınırı altında yaşayanlardan söz ediliyor; birlikte bakıldığı zaman bırakın çoluğunu çocuğunu okutmayı, ailesini bile besleyemeyen 20 milyonun üzerinde bir kesimden söz ediliyor!..
-Bu; işçinin, memurun, emeklinin ve işsiz milyonların cehennemi!..
“Beyni” yoksullaşan Türkiye cehennemi!..
Ya toplumun diğer kesimleri?..
Ne demiştim; herkes kendi cehennemini meşrebine göre yaşıyor!.. Bakın, önceki gün bir gazete haberi ne diyordu:
-25 bin şirket iflas etmek üzere!..
İş insanları, sanayiciler fabrikalarını ya kapatıyor ya satıyor ya da taşıyor... Nereye mi? Yunanistan’a, Romanya’ya, Bulgaristan’a!.. Kimileri Çin’e ya da kucak açan herhangi bir başka ülkeye!.. Bu aynı zamanda işsizliğin katlanarak artması sonucunu doğuruyor...
Biraz parası, malı, mülkü olanlar, çocuklarını bir an önce yurtdışına gönderme planı yapıyor. Bir bölümü ailece gitmenin yollarını arıyor, bulanlar ardına bakmadan gidiyor!.. Kölelik sistemi giderek yaygınlaşıyor!.. Ancak çok daha vahim, çok daha acıklı bir kaçış daha var:
-Beyin göçü!..
Bu ülkeyi ileriye taşıyacak akademisyenler de öyle birer ikişer değil toplu halde başka ülkelere gitmenin yollarını arıyor... Türkiye yüz yıla yaklaşan tarihinde rekor bir beyin göçüyle karşı karsıya!..
Ben söylemiyorum, Avrupa Uluslararası Eğitim Derneği Konferansı’nda bir konuşma yapan Sarah Wilcox söylüyor!.. Wilcox, Türkiye’den yüzlerce akademisyenin kendilerini tehdit altında hissettikleri gerekçesiyle “Bilim İnsanı Kurtarma Fonu” adlı kuruma başvurarak Batı ülkelerine göç etmek istediklerini açıkladı!.
New York merkezli yardım kurumunun yöneticisi, kurumun 95 yıllık tarihinde hiçbir ülkeden bu boyutta bir başvuru ile karşılaşılmadığını da ekledi konuşmasına... İngiltere’de bulunan “Risk Altındaki Akademisyenler” adlı kurumun yöneticisi Stephen Wordsworth da Türkiye’den haftada en az 15-20 başvuru aldıklarını, akademisyenlerin yardım çağrısında bulunduklarını anlattı... En büyük Türk büyükleri ne kadar övünseler yeridir yani!..
-Bu da iş insanlarının, parasal durumları ortalamanın üzerinde olanların ve akademisyenlerin cehennemi!.. Geriye ne kaldı?..
Nasıl bir Türkiye isteniyor?..
Gerçekten anlamıyorum, siz anlayabiliyor musunuz bilemiyorum...
Bu ülkeyi yönetenler ya da yönettiğini zannedenler nasıl bir Türkiye istiyorlar?. Yoksa nasıl bir Türkiye yarattıklarının farkında bile değiller mi?!. Bu şekilde yoluna devam eden (aslında edemeyen) ülkenin sonunda varacağı yerin neresi olduğunu göremiyorlar mı, yoksa umurlarında değil mi, çözemiyorum?..
Hiçbir şekilde müdahil olmaması gereken bir “mini dünya savaşına” boğazına dek batmakta olan, bırakın ülkenin refahını kendi insanını bile doyuramayan, üstüne 5 milyon mülteciyi besleyen, binlerce, on binlerce şirketin art arda iflas ettiği, öğrencisinden akademisyenine ülkenin geleceğini inşa edecek pırıl pırıl beyinlerin yalnızca ülkeden kaçmaya odaklandığı bir ülkeyi yönetseniz ne olur, yönetmeseniz ne olur be muhterem zevat!
-Bu gidişle zaten yönetebileceğiniz bir ülke bile olmayacak!..
Her yıl, yukarıda okuduğunuz yazıya benzer birçok yazı kaleme alırım... Dün, şu meşhur Asgari Ücret Komisyonu önümüzdeki yılın “asgari ücretini” açıkladı! Çalışanını, emeklisini daha beter bir yoksulluğun içine itecek olan bu “sefalet ücretini” ben yazarken utanıyorum:
-2 bin 825 lira 90 kuruş!
Kuruşuna kadar hesaplamışlar! Açlık sınırının 4 kişilik bir aile için 2 bin 516 lira, yoksulluk sınırının ise 8 bin 197 lira olduğu bir ülkede 2021 yılı için saptanan ücret bu! Arşivimi açıp baktım; her yıl bir öncekine rahmet okutmuş! Yaşam seviyesi, kalitesi hep yokuş aşağı seyretmiş! Yukarıda yıllar önceki halimizi anlatıyorum; neredeyse tıpa tıp diyeceksiniz ama değil:
-Daha aç, daha yoksul ve daha umutsuz bir halk var bugün!
