Şanlı bayrağımızı alıp ailece, çoluk çocuk sokağa çıkmayı bütün millet omuz omuza Ay-Yıldızlı forma ile yaşanan gururu kutlamayı ne kadar özlemişiz. Çok böldüler bizi, çok yordular bizi! Futbol sevdamızın bile ayarını bozup nasıl mutlu olacağımızı unutturdular! Al sancağın altında bir olunca dünyaya kafa tutacak güce sahip olacağımıza dair inançlarımızı bile yıprattılar. Ama önce Hollanda sonra Norveç karşısında A Milli Takımımız öyle güzel zaferler kazandı ki eski günlere döndük televizyonun karşısında. Yıllardan sonra yürekle, en önemlisi akılla mücadele eden bir oyuncu grubuna sahibiz. Her daim yüreği sahaya koyan futbolcularımız oldu. Ancak futbol aklı hep eksikti. Artık Avrupa’da oynayan futbolcularımızın etkisi mi yoksa yeni neslin futbolun akılla daha iyi oynandığına dair inancı mı bilinmez çok farklı oynuyoruz. Takım halinde topsuz oyunda rakibe göre pozisyon alma olayını artık çözdük. Uğurcan, Çağlar, Okay, Mert, Ozan, Yusuf ve yine Burak gerçekten muhteşem performansları ile gururumuza gurur kattılar.
Her sabah Atamıza, milletimize, “Türküm, doğruyum, çalışkanım” diyerek söz veren ve “Ne mutlu Türküm diyene” diyerek ant içmenin karşılığı işte bu zaferlerdir. Teşekkürler çocuklar!
