Kökeni 541 yıllık eğitim kurumuna dayanan Galatasaray’da kurullarda hep “Avrupa’ya açılan pencere” diye övünülürdü. Ama gelinen noktada o pencerede ne cam kaldı ne çerçeve. Alanyaspor deplasmanında alınan 1 puana neredeyse sevinir hale geldik. Dün yenen gole bakın. Ne çevre kontrolü var ne kademe. Wilson Eduardo, 7 savunmacı varken rahat rahat kafayla golünü attı. Galatasaray’da kanatlar hızlı, ancak bu bölgeden verilen paslar daima rakibe gidiyor. Eskiden rakiplere korku salan duran top, kornerlerde ise beceri sıfır. Şut zaten yok, bunu atacak orta saha da. Cicaldau, Berkan ve Taylan’dan bu takımda orta saha olmaz. Bu üçlünün ne oyun zekası, ne teknik kapasite ne de gücü var. Bir tek Kerem içeri kat edip şut atıyor.
Rakip kaleye yavaş geçiş ve basit top kayıpları, kolay gol yenmesine neden oluyor. Trabzon maçında bunu yaşadık. 1-0 öne geçilip iki berbat hatadan 2-1 kaybedildi. Neyse ki dün ilk yarının aksine ikinci yarıda bu geçiş hızlanınca savunma da orta saha da rahatladı.
Kaleci Pena ilk maçında göz doldurdu. Takımı yenilgiden kurtardı. Sonuç bir zamanın Avrupa’yı titreten Aslan’ın artık itibarı yok, dalga geçilir duruma düştü. Yazık.
