TÜRKİYE, bir Dünya Kupası organizasyonunu daha televizyondan izleyecek. Son Avrupa Şampiyonası elemelerinde son maçta, son dakika golüyle yenerek EURO 2016 vizesi aldığımız İzlanda, dün 2018 Dünya Kupası umutlarımızı bitiren takım oldu. Adamlar geldi, kapana kapana, alan daralta daralta, bize neredeyse pozisyon bile vermeden 3 puanı alıp gitti. Rakip, o kadar iyi alan daralttı ki, savunma oyuncuları birbirleriyle paslaşmaktan yoruldu. Topu bir türlü ileri taşıyamadık. Çok güvendiğimiz ayaklar bizi hayal kırıklığına uğrattı. Oğuzhan’ın tek paslarını, Emre’nin organizasyonlarını, Cenk’in bitiriciliğini, Burak’ın driplinglerini izleyemedik. Çünkü İzlanda, onlara bırakın koşacak, kıpırdayacak alan bırakmadı. Bizim oyuncularımız da sürekli pas yapıp durdu ama bu paslar hep yana olunca kaleye gidemedik. Mecburen kanat ataklarına ve duran toplara bel bağladık ama uzun boylu İzlanda savunmacılarını yüksek toplarla da aşamadık. Sonuç da kaçınılmaz oldu. Hücum edemedik ama savunma da yapamadık. Eskişehir’de, bir Hırvatistan maçıyla yeşeren umutlarımız yine aynı statta İzlanda maçıyla sona erdi. 350 bin nüfusu olan İzlanda, üst üste ikinci büyük turnuvaya da katılmak üzereyken, 80 milyonluk Türkiye’nin neden buralarda olduğu sorgulanmalı. Sorgulanmakla kalmayıp çözüm üretilmeli. Yoksa daha çok ah, vah çekeriz.
