Bunlar yine de bizim çocuklar

24 Haziran 2021

2019 yılında EURO 2020 Elemeleri H Grubu’nda A Milli Takımımız, ikinci olarak şampiyonaya katılmaya hak kazanmıştı. Hatta grubumuzda, son dünya şampiyonu Fransa’yı Konya’da 2-0 yenmiş, Fransa’da da 1-1 berabere kalıp büyük sükse yapmıştık. 2019 sonlarındaki bu maçlarda takımda yer alan Mahmut Tekdemir ve Hasan Ali Kaldırım dışında şimdiki kadromuzda pek fark yok.

2022 Dünya Kupası elemelerinde bu yılın mart ayı sonunda grubun favorisi Hollanda’yı 4-2 ile geçen, ikincilik için rakibimiz olarak görülen Norveç’i deplasmanda 3-0 yenen takımımız, aynı kadro ile ertelenen EURO 2020’ye katıldı. Sonuç: ‘Bizim çocuklar’ çöktü.

A Milli Takımımız, katıldığı 7. büyük organizasyonda 0 puan, 1 gol, -7 averajla tarihinin en kötü sonucunu gördü. Futbolcular aynı, teknik kadro aynı, peki acaba bu hüsranın nedeni ne? Anladık, UEFA para kazanmak için pandemi döneminde turnuvayı iptal edemedi. Reyting uğruna birçok ev sahibi icat etti. Neden pandemi olsaydı, fulu seyirciyle oynanan ülke tek başına ev sahibi olurdu.

Kadromuzda Türkiye’de oynayan çok futbolcu olmamasına rağmen, hazırlık için ligimizi apar topar bir hafta erken bitirdik. Sonraki hafta yurtdışında ligi bitenler assolist olarak birer ikişer kampa katıldılar, tatilleri boyunca para uğruna reklam filmlerinde oynamaktan turnuvaya konsantre bile olamadılar. Sonuç ortada: Milletimize Wembley hayali kurduran bu işin sorumlularına düşen, el etek öpmek yerine hesap vererek istifa etmektir.