Kocaman mat etti
gece. Aykut Kocaman da Paul Le
Guen de dersine iyi çalışmış. Bireysel
becerileri ikinci plana atıp takım
oyununu ve taktik disiplini ön planda
tutan iki hoca da öncelikle beraberliği
kurtarmak için takımlarını sürmüştü
sahaya. Fenerbahçe de Bursaspor
da maç boyunca temkinli oynadı.
Birbirlerini iyi kilitlediler. Mücadele
gücü üst seviyedeydi ancak tribünleri
heyecanlandıracak pozisyon sayısı bir
hayli azdı.
Ne Dirar ile Şener’in Kasımpaşa
maçındaki kanattan yaptıkları sayısız
bindirmeleri izledik ne Aziz Behich’in
rakip ceza sahasına girişlerini. Bursaspor,
topu Fenerbahçe’ye bırakıp
savunmada kalarak hızlı ataklarla
çıkmaya çalıştı. Sarı-lacivertliler ise
rakibi açmakta ve ceza sahası içine
top taşımakta zorlandı. Hatta ilk
yarıda bunu hiç başaramadı.
İkinci devrede, özellikle Soldado’nın
tecrübesi devreye girdi. Gole
kadar Fenerbahçe iki kez kalabalık
rakip alana girdi, ilkinde topu ayaklarına
dolandıran sarı-lacivertliler,
ikinci pozisyonda penaltı kazandı.
Fenerbahçe, öne geçtikten sonra
geriye çekilmek yerine baskı yapıp
rakibini yaklaştırmadı. Kalesinde
sadece 1 pozisyon verdi, onda da
Volkan başarılıydı. Bu görüntü bile
Fenerbahçe’nin futbol felsefesi adına
nerelere geldiğini gösteriyor.
Bursaspor taraftarının maç öncesi
koreografisi de tribün şovu da muhteşemdi.
Keşke koro halinde edilen
küfürler ve ikinci yarı öncesinde
sahaya atılan yabancı maddelerle bu
güzelliğe gölge düşürmeselerdi.
